از بدشانسی قلعه نویی تا خط و نشان خشن علی کریمی! (عکس)

تقابل های جذابی در طول تاریخ بین استقلال و پرسپولیس در جام حذفی صورت گرفته است.

به گزارش "ورزش سه"، جالب اینجاست در طول 32 دوره برگزاری جام حذفی در تاریخ فوتبال ایران، دو تیم محبوب پایتخت فقط چهار بار مقابل یکدیگر صف آرایی کرده اند و این پنج شنبه تقابل پنجم دو تیم انجام خواهد شد.

 

برنده اولین و آخرین تقابل بازی دو تیم در جام حذفی در ضربات پنالتی مشخص شد و در کل تا به حالا دو بار استقلال و دو بار پرسپولیس موفق به شکست یکدیگر شده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه چهار دربی جام حذفی را با هم مرور خواهیم کرد؛

 

پرسپولیس 0 (4) – استقلال 0 (2)؛ مرحله یک چهارم نهایی سال 1367

 

استقلال آخرین بار در مهر ماه سال 62 در دربی پیروزی شده بود و با توجه به برگزار نشدن این دیدار برای سه سال و البته عدم پیروزی بین سال های 65 تا 67، در واقع پنج سال بود در حسرت برتری در دربی مانده بود.

 

 

در بعد از ظهر بارانی پنج شنبه 19 اسفند 67، استقلال برای رسیدن به فینال جام حذفی رقیب دیرینه خود را در مرحله یک چهارم پیش داشت. در آن مقطع جدول مسابقات از ابتدا طراحی می شد و در واقع مشخص بود این دو تیم در صورت گذر از سد رقبای خود در یک چهارم به هم برخورد می کنند.

 

این اولین دربی و در کل اولین مسابقه امیر قلعه نویی با لباس استقلال و البته اولین دربی بازیکنانی چون رضا حسن زاده و سعید عزیزیان برای آبی پوشان و مجتبی محرمی و کریم باوی برای پرسپولیس بود.

 

 

این مسابقه در طول 120 دقیقه با تساوی بدون گل خاتمه یافت. البته دو تیم فرصت های خوبی برای گلزنی داشتند که شاید مهم ترین آن ضربه آرام امیر هاشمی مقدم در مقابل دروازه خالی بود که در نهایت روی خط توسط مدافعان قرمزپوش بازگردانده شد.

 

در نهایت ضربات پنالتی حکم به اعلام تیم برنده می داد. در ترکیب پرسپولیس هر چهار بازیکن به نام های رحیم یوسفی، مجبتی محرمی، محسن عاشوری و مجتبی کرمانی مقدم دروازه عزیزیان را باز کردند. اما از استقلال پنالتی های حسن زاده و جعفر مختاری فر تبدیل به گل شد و شکورزاده و امیر قلعه نویی پنالتی خود را خراب کردند تا پرسپولیس راهی دور بعدی و در نهایت قهرمانی آن تورنمنت شوند.

 

وحید قلیچ هر دو پنالتی استقلال را مهار کرد تا ستاره پیروزی بزرگ تیم علی پروین در اولین دربی تاریخ جام حذفی لقب بگیرد. او پیش از این یک بار دیگر پنالتی نه چندان خوب مجید نامجو مطلق را نیز مهار کرده بود تا با گرفتن سه پنالتی در تاریخ دربی از این حیث بی رقیب باشد.

 

 

استقلال با هدایت منصور پورحیدری و البته حضور غلامحسن مظلومی روی نیمکت در آن فصل در جام باشگاه های تهران به مقام سوم رسیده و در جام حذفی نیز در مرحله یک چهارم با تورنمنت وداع کرد. اما تیم سرحال علی پروین موفق به فتح دو گانه شده و هم عنوان قهرمانی جام تهران و هم جام حذفی را از آن خود کرد.

 

پرسپولیس 2 – 1 استقلال؛ فینال جام حذفی سال 1378

 

این بار دو تیم بزرگ پایتخت در تاریخ یکشنبه 20 تیر سال 1378 در فینال یکدیگر را ملاقات کردند. پرسپولیس آماده علی پروین که چندی قبل و در فاصله چند هفته مانده به پایان لیگ با اقتدار عنوان قهرمانی را از آن خود کرده بود، حالا به دنبال فتح دو گانه بود.

 

 

البته پرسپولیس دروازه بان اصلی خود احمدرضا عابدزاده را به علت مصدومیت در اختیار نداشت و او از کنار زمین مسابقه را دنبال می کرد. همچنین اخباری در مورد درگیری فیزیکی هاشمی نسب و پیروانی در تمرینات، اردوی پرسپولیس را تحت الشعاع قرار داده بود و این تیم در شرایطی نه چندان خوب راهی دیدار فینال شد.

 

اما در سوی دیگر میدان حال و روز استقلال نیز چندان تعریفی نداشت. آبی پوشان بعد از ناکامی در فینال لیگ قهرمانان برابر جوبیلو در اردیبهشت ماه، در ادامه با شکست عجیب و پرحاشیه مقابل سایپا شاهد برکناری ناصر حجازی بوده و با سکوموروخوف برای هدایت خود به توافق رسیده بودند. چند روز قبل از دربی انتقال علی موسوی به لورکوزن قطعی شد تا استقلال بهترین گلزن آن روزهای خود را در دیدار فینال در اختیار نداشته باشد.

 

بازی با برتری پرسپولیس آغاز شد و مانند دربی قبل در ماه فروردین، این تیم در دقایق ابتدایی و توسط مهدی هاشمی نسب به گل رسید. خطای رضا حسن زاده روی ادموند بزیک باعث شد محمد کوسا، داور سوری به سود پرسپولیس یک ضربه پنالتی اعلام کند و هاشمی نسب موفق شد سومین گل خود را به ثمر برساند.

 

 

اما در دقایق ابتدایی نیمه دوم و روی اشتباه داوود فنایی، ارسال سیروس دین محمدی از روی نقطه کرنر با ضربه سر سهراب بختیاری زاده تبدیل به گل شد. در ادامه استقلال که تیمی جوان تر و شاداب تر بود، به جریان بازی مسلط شده و می توانست پیش از 90 دقیقه کار را تمام کند.

 

دو صحنه مشکوک برخورد علی انصاریان با محمد تقوی و افشین پبروانی با علی لطیفی نیز از سوی داور پنالتی تشخیص داده نشد و آبی پوشان موقعیت های خوبی را نیز برای گلزنی از دست دادند.

 

 

در نهایت در حالیکه به نظر می رسید بازی به اوقات اضافی کشیده می شود، این افشین پیروانی بود که جلو کشیده و ارسال دقیق پایان رافت را تبدیل به گل کرد تا پرسپولیس با کسب برتری 1-2 در همان 90 دقیقه، فتح دو گانه را پیش چشم هواداران رقیب جشن بگیرد.

 

پرسپولیس 0 – 3 استقلال؛ مرحله یک چهارم نهایی سال 1390

 

در تاریخ جمعه 18 آذر سال 1390، پرسپولیس در شرایطی به مصاف رقیب دیرینه رفت که شاید در بدترین روزهای تاریخ خود قرار داشت. بعد از برکناری پرحاشبه علی دایی توسط حبیب کاشانی و آن درگیری عجیب در برنامه 90، هدایت این تیم بالاخره به دست حمید استیلی سپرده شد.

 

 

علیرغم بازگشت بازیکنانی چون علی کریمی، مهرداد اولادی و جواد کاظمیان، فصل به بدترین شکل ممکن برای پرسپولیس آغاز شد و این روند در نهایت منجر به برکناری زودهنگام استیلی هم شد.

 

اما از سوی دیگر استقلال با پرویز مظلومی در اوج قرار داشت. برتری در سه دربی گذشته در لیگ باعث افزایش روحیه این تیم شده و حالا آبی پوشان به دنبال کسب پیروزی این بار در جام حذفی بودند. باشگاه پرسپولیس معتقد بود از ابتدا قرار بر برگزاری این دیدار در ماه دی یا بهمن بوده و این تیم در شرایط فعلی آماده حضور در میدان نیست. اما در نهایت سازمان لیگ حکم به برگزاری مسابقه داد و قرمزپوشان در شرایطی ناطلوب روانه میدان شدند.

 

 

بر خلاف دربی قبل در ماه شهریور، این بار در طول 90 دقیقه شاهد مسابقه برابری بودیم و حتی پرسپولیس در یکی دو صحنه می توانست کار را تمام کند. اما کشیده شدن بازی به وقت اضافی منجر به رقم خوردن بدترین باخت پرسپولیس در تاریخ دربی شد. ابتدا مجتبی جباری روی پاس استثنایی و چیپ مهدی امیرآبادی موفق به باز کردن دروزه پرسپولیس شد.

 

 

دقایقی بعد و با اشتباهات متوالی ممدوتال و حقیقی و خطای این دروازه بان روی فرهاد مجیدی، این بار مجتبی با یک ضربه زمینی به مرکز دروازه زننده گل دوم لقب گرفت. حملات احساسی پرسپولیس برای جبران در نهایت باعث شد اسماعیل شریفات در موقعیتی تک به تک حقیقی را دریبل کرده و گل سوم را نیز به ثمر برساند. فرهاد مجیدی نیز به قول خود قبل از مسابقه عمل کرده و بازوزبند کاپیتانی را به بازوی اسماعیل بست.

 

 

کابوس چهارمین باخت در طی فقط یک سال و سه ماه در دربی برای پرسپولیس تکمیل شد و پایان کار حمید استیلی نیز همینجا فرا رسید. استقلال در آن فصل با برتری مقابل شاهین بوشهر فاتح جام حذفی شد و البته به شکلی عجیب لیگ را در رتبه سوم تمام کرد. پرسپولیس نیز در پایان لیگ در رتبه نازل دوازدهم به اتمام رساند.

 

 

 

 

در پایان بازی علی کریمی با چهره ای مغشوش و مستاصل در کنار زمین برای عزیز محمدی خط و نشان کشیده و خبر از افشاگری علیه او می داد. البته این اتفاق هرگز رخ نداد و چهره درهم کریمی روی نیمکت بعد از شکست، نشان از استمرار روزهای تلخ پرسپولیس در ابتدای دهه 90 داشت؛ روزهایی که تقریبا تا سال 94 و ورود برانکو به درازا انجامید.

 

پرسپولیس ۲ (۱)- استقلال ۲ (۴)؛ مرحله نیمه نهایی سال 1399

 

پرسپولیس این بار در شرایطی در تاریخ پنج شهریور سال 1399 به مصاف رقیب دیرینه می رفت که همین چند قبل موفق به فتح چهارمین عنوان قهرمانی متوالی خود در لیگ شده و شرایط مساعدی داشت. استقلال نیز با هدایت فرهاد مجیدی به دنبال فتح دیگر جام فصل و رسیدن به اولین قهرمانی ستاره محبوب خود بود.

 

 

در آن مقطع زمزمه هایی مبنی بر بازگشت آندره‌آ استراماچونی روی نیمکت استقلال توسط احمد سعادتمند شنیده شده و همین موضوع فرهاد را مصمم به کسب پیروزی و اثبات خود کرده بود. در اولین دربی بدون تماشاگر بعد از شیوع ویروس کرونا، در همان دقایق ابتدایی مهدی قایدی به زیبایی بشار را جا گذاشته و با یک ضربه فنی دروازه حامد لک و پرسپولیس را باز کرد. تلاش تیم یحیی گل محمدی نتیجه ای نداشت و استقلال با برتری 0-1 راهی رختکن شد.

 

 

اما در همان دقایق ابتدایی نیمه دوم بود که پاس به بیرون علی علیپور با ضربه غیرقابل مهار بشار رسن به گوشه دروازه منجر به گل تساوی پرسپولیس و دومین گل این ستاره عراقی در دربی شد. در شرایطی که آماده رسیدن بازی به اوقات اضافی بودیم، در دقیقه 89 ارسال بی نقص کمال را این بار علیپور با یک ضربه والی به گوشه دروازه فرستاد تا پرسپولیس در آستانه کسب پیروزی قرار گیرد.

 

 

اما این پایان کار نبود. در دقیقه 93 ارسال هرویه میلیچ از سمت چپ را محمد دانشگر با ضربه سر چکشی و تماشایی خود و بهره گیری از اشتباه رادوشوویچ تبدیل به گل کرده و در آخرین ثانیه استقلال را نجات داد.

 

 

 

در 30 دقیقه وقت اضافی اتفاق خاصی رخ نداد و برای دومین بار در تاریخ، این دیدار حساس به ضربات پنالتی کشیده شد. پنالتی احمد نوراللهی را سید حسین گرفت و اوساگونا نیز ضربه خود به آسمان زد.

 

در سوی دیگر شیخ دیاباته، وریا غفوری، میلیچ و ارسلان موفق به گلزنی شدند تا بر خلاف 32 سال قبل، این بار استقلال در ضربات پنالتی برنده این دیدار لقب بگیرد. استقلال در نهایت در دیداری عجیب در فینال 2-3 مغلوب تراکتور شده و فرصت فتح هشتمین جام حذفی خود را از دست داد.

 

تصاویر: امیر حسین خیرخواه

نویسنده: آریا فاطمی مقدم

فولاد خوزستان پرسپولیس تهران فرهاد مجیدی استقلال تهران علی پروین مهدی هاشمی نسب علی کریمی

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: فولاد خوزستان پرسپولیس تهران فرهاد مجیدی استقلال تهران علی پروین مهدی هاشمی نسب علی کریمی مرحله یک چهارم دقایق ابتدایی ضربات پنالتی فرهاد مجیدی تبدیل به گل جام حذفی اولین دربی علی کریمی آبی پوشان علی پروین هاشمی نسب یک ضربه دو تیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۱۶۴۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موسی عصمتی؛ شاعر روشندل: رسانه ملی با «سرزمین شعر» حرکت نویی را آغاز کرد

 شعر عصمتی که در وصف پدر کارگرش سروده شده بود،‌ از همان قسمت آغازین برنامه سرزمین شعر مورد توجه مردم قرار گرفت و تا هم‌اکنون بارها و بارها در صفحات مختلف مجازی بازنشر شده است. به بهانه اتمام مسابقه سرزمین شعر از قاب شبکه چهارم تلویزیون و استقبال از شعر این شاعر با او گفت‌وگویی ترتیب دادیم تا درباره تجربه سرزمین شعر با او گپ و گفت کنیم.

نظرتان درباره برنامه سرزمین شعر چیست؟

من فکر می‌کنم سرزمین شعر یک اتفاق مبارک نه فقط برای ایران، بلکه برای جامعه فارسی‌زبانان بود. چون شاعرانی که توسط سرگروه‌ها انتخاب شده بودند و با هم رقابت می‌کردند،‌ فقط شامل جغرافیای ایران نمی‌شد. در این برنامه ما دوستان افغانستانی داشتیم که شعرهای بسیار خوبی هم خواندند. از این جهت فکر می‌کنم سرزمین شعر اتفاق مثبتی در جغرافیای زبان فارسی بود و بینندگان زیادی هم در میان فارسی‌زبانان داشت. در کنار بازتاب مردمی و بازخوردی که بین مردم داشت، دیگر کار ارزشمند این برنامه آوردن شعر به رسانه و آشتی دوباره رسانه با شعر بود. البته رسانه قبلا هم به شعر می‌پرداخت ولی به این اندازه و وسعت و جدیت اتفاق نیفتاده بود. ضمن اینکه توجه به رأی و نظر مردم، واقعا اتفاق مهمی بود. اینکه مردم شعرها را بشنوند و خودشان آنها را داوری کنند، در حوزه شعر اتفاق نیفتاده بود. مردم شعرها را می‌شنیدند، فکر می‌کردند، به شعرها و شاعران‌شان امتیاز می‌دادند و می‌دیدند که نظرشان با داور یکی است یا نه؟ چه بسا نوجوان‌ها و جوان‌هایی که با دیدن سرزمین شعر و شرکت در مسابقه مردمی و فرستادن رأی و نظرشان، نگاه جدی‌تری به شعر پیدا کردند و خودشان هم وارد فضای شعر شدند.

شعر شما در شبکه‌های اجتماعی مورد اقبال واقع شد، چه بازخوردهایی دریافت کردید؟

بازخوردها واقعا خیلی زیاد بود. در جمع شاعران مورد لطف قرار می‌گرفتم و بسیاری نیز با تماس‌ها و پیام‌های شخصی به من ابراز لطف می‌کردند. مخصوصا که این شعر درباره پدرم بود و شنیدنش برای خیلی‌ها خوشایند بود. این شعر هم درباره پدر بود، هم درباره کارگر و کارگری و هم درباره مسائل اجتماعی. از زاویه متفاوتی به کارگر و پدر و زندگی اجتماعی پرداخته بود و این برای مردم خیلی جذاب بود. به همین خاطر اظهار لطف‌های فراوانی دریافت کردم و برای خودم هم جالب بود که نسبت به شعرهای دیگرم تا این حد مورد توجه قرار بگیرد. می‌توانم بگویم پیش از این سابقه نداشته است که شعر من تا این حد شنیده شود.

شما سال‌ها است که شعر می‌گویید؛ شاید بیش از بیست سال. یعنی پیش از سرزمین شعر نشده بود که شعرتان با چنین اقبالی در میان مخاطبان مواجه شود؟

واقعا تا به حال سابقه نداشته است که یکی از اشعار من تا این حد دیده و شنیده شود. سرزمین شعر در این اتفاق نقش اصلی را داشت و واقعا به شنیدن شدن شعرها کمک کرد. من این شعر را چهار سال پیش سروده بودم ولی تا حالا اینقدر دیده نشده بود. در بعضی شب شعرها و مراسم‌ها خوانده شده بود ولی بازخوردهای محدودی داشت. وقتی که مقیاس شنوندگان وسیع می‌شود،‌ طبیعتا بازخوردها هم زیاد می‌شود. سرزمین شعر همان قابی بود که توانست شعر را دوباره به دل مردم ببرد. هم مخاطب از شنیدن شعرهای تازه و معاصر زبان فارسی لذت برد و هم شاعران فرصتی یافتند برای اینکه شعرشان را به گوش مردم برسانند. در حالی که تیراژ کتاب‌های شعر به پانصد تا و هزار تا رسیده و همان‌ها هم اغلب در گوشه کتاب‌خانه‌ها و فروشگاه‌ها خاک می‌خورند، شعرهایی که در سرزمین شعر خوانده شدند صدها هزار بار فقط در شبکه‌های اجتماعی دیده شدند. این جدا از مخاطب خود تلویزیون است که طبیعتا تعداد نامشخص و زیادی دارد. به خاطر همین من فکر می‌کنم رسانه ملی با سرزمین شعر یک حرکت نو را شروع کرد و یک گام رو به جلو برداشت که قطعا با تداوم این برنامه‌ها روی آینده شعری جامعه فارسی‌زبانان هم تأثرات زیادی خواهد داشت.

شما معلم هستید و دانش‌آموزان‌تان هم نابینا هستند. حضورتان در سرزمین شعر بین شاگردها هم بازخوردی داشت؟

بله آنها هم شنیده بودند. همین امروز من کلاس داشتم و جالب اینکه اولین حضورم در این کلاس بود. وقتی وارد شدم و با بچه‌ها آشنا شدم، از من اجازه خواستند که این شعر را سر کلاس پخش کنند. فیلم شعرخوانی را توی فلش داشتند و همان‌جا در کلاس شعرخوانی را پخش کردند. می‌گفتند که ما این شعرخوانی را بارها و بارها در فضای مجازی شنیده‌ایم و ارتباط خوبی با آن برقرار کرده بودند. با توجه به اینکه تعدادی از این بچه‌ها شهرستانی هستند، برایم جالب بود که این شعر حتی در کانال‌های مجازی شهرهای خودشان هم پخش شده بود. این نشان می‌دهد که یک برنامه خوب تا چه حد می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد و چطور همه مردم در شهرهای مختلف از آن استفاده می‌کنند.

جالب است که حتی بچه‌های نابینا هم سرزمین شعر را دیده و شنیده‌اند. یعنی مخاطبان این برنامه بسیار گسترده و متنوع بوده است.

بله. این شعر در جامعه نابینا هم به خوبی شنیده شده بود. اتفاقا جامعه نابینایان با رسانه، رادیو و تلویزیون، بیشتر ارتباط دارند. بخشی از تلویزیون شنیداری است و رادیو هم که همیشه مونس نابینایان بوده است. در صفحات مجازی و پیام‌رسان‌های مختلف هم با استفاده از نرم‌افزارهای صفحه‌خوان، این شعر را شنیده بودند. حتی می‌توانم بگویم نابینایان زودتر از افراد عادی با سرزمین شعر ارتباط برقرار کرده بودند. چون نابینایان ارتباط بیشتری با رسانه دارند، زودتر از سایر مردم جذب سرزمین شعر شده بودند.

می‌شود گفت که صداوسیما پیش از سرزمین شعر، در حوزه شعر و ادبیات و برنامه‌سازی برای در این حوزه‌ها، به جامعه نابینایان بی‌توجهی کرده است؟ این را از این جهت می‌پرسم که سر و کار جامعه نابینایان بیشتر از متن، با صدا است.

بالاخره شعر قبل از این هم به شکل‌های مختلف، مثل برنامه مشاعره، در تلویزیون بود. گاهی اگر شب شعری را بازتاب می‌داد، آنها هم می‌شنیدند. مشخصا نمی‌توانم بگویم صداوسیما کوتاهی کرده است. ما الآن اطلاع داریم که برنامه «شش نقطه» در شبکه استانی تهران برای بچه‌های نابینا پخش می‌شود و استقبال خوبی هم از آن شده است. منتها صداوسیما با سرزمین شعر کمک بیشتری کرد به پاشاندن بذر شعر و ادب در دل مردم و به تبع آن در دل جامعه نابینایان. قابل انکار نیست که در عصر جدید شعر حضور کمتری در میان مردم دارد و هنرها و جذابیت‌های دیگر جای شعر را تا حدودی پر کرده‌اند. این در حالی است که قبلا شعر همه چیز مردم بود؛ یعنی هم رسانه بود، هم داستان بود، هم سینما بود، هم آموزش و پرورش بود. بزرگ خانواده شاهنامه را می‌آورد، بچه‌ها آن را می‌شنیدند و انگار یک سریال تاریخی را در خانه خودشان تجربه می‌کردند. شعر پیش از این همه جلوه‌های زندگی مدرن را به خانواده‌های ایرانی می‌برد، ولی الآن با توجه به پیشرفت صنعت و دغدغه‌هایی که هست، مردم کمتر فرصت پیدا می‌کنند که مطالعه کنند و شاید آن حوصله و وقت گذشته را نداشته باشند. به همین خاطر تلویزیون راحت‌تر می‌تواند شعر را به خانه‌های مردم بیاورد. کاری که سرزمین شعر انجام داد و این اتفاق مبارک و بزرگی را رقم زد. من فکر می‌کنم سرزمین شعر می‌تواند در قشر نوجوان و دانش‌آموز ما بسیار موثر باشد. همانطور که دانش‌آموزان من تکه‌های این برنامه را دیده بودند و برایشان جالب بود،‌ چه بسا کسانی باشند که احساس کنند استعداد شعر را دارند و بعد از سرزمین شعر به نوشتن رو بیاورند.

به عنوان سوال آخر، به نظرسنجی و آرای مردمی بازگردیم. از شما در قسمت آخر سرزمین شعر به عنوان برگزیده مردمی این مسابقه تقدیر شد. به نظرتان این اتفاق چقدر به نزدیک شدن مردم و شعر کمک خواهد کرد؟

بله. با توجه به بازدید گسترده‌ای که شعر من داشت و ارتباط خیلی خوبی که مخاطب با این شعر برقرار کرد، توانستم جایزه مردمی سرزمین شعر را کسب کنم و خوشحالم که شعرم مورد توجه مردم قرار گرفته است. پیشتر گفتم که داوری مردم و دخالت آنان در انتخاب شاعر برگزیده، اتفاق خیلی خوبی بود. این اتفاق باعث شد کسانی که پای تلویزیون می‌نشینند با معیارهای خاص خودشان شعرها را بسنجد و به موازات داوران آنها هم شاعران مورد نظر خودشان را انتخاب کنند. فکر می‌کنم این اتفاق در فصل‌های بعدی سرزمین شعر رونق بیشتری خواهد داشت و اتفاقات بهتری هم خواهد افتاد. آرای مردمی به شاعران کمک می‌کند که بدانند سلیقه و ذائقه مردم چه حال و هوایی دارد و اگر بخواهند شعرشان مورد توجه مردم هم قرار بگیرد، چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد. یعنی هم سلیقه ادبی مردم را بالاتر خواهد برد، هم به شاعران نکات و درس‌هایی خواهد آموخت.